สถานสงเคราะห์คนไร้ที่พึ่งชายธัญญบุรี

เมื่อวานได้มีโอกาสได้ไปที่ "สถานสงเคราะห์คนไร้ที่พึ่งชายธัญญบุรี" มาครับ ไปครั้งนี้ต้องบอกว่าจริงๆ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจไปสักเท่าไหร่ แต่เนื่องจากถูกบริษัทส่งตัวไป (แกมบังคับ) ก็เลยต้องไปครับ แต่พอได้ไปแล้วรู้สึกดี แต่ในขณะเดียวกันก็มีหลายความรู้สึกที่บอกไม่ถูกผสมปนเปแทรกเข้ามาอยู่หลายอย่างเหมือนกัน

ผู้คนที่มาพึ่งพิงอยู่ที่นี่นั้น มีตั้งแต่ คนพิการ คนชรา คนที่ประสบอุบัติเหตุ ความจำเสื่อม ป่วย ไร้ญาติ ฯลฯ

เมื่อวานผมไปในฐานะของ "คนเก็บภาพ" เนื่องจากว่าไม่ค่อยสันทัดกับการทำกิจกรรม หรือให้ความบันเทิงสักเท่าไหร่ ซึ่งการไปทำหน้าที่นี้ ก็ทำให้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง เพราะจะมีโอกาสได้มองหน้าตาของผู้คนเหล่านั้น ทั้งจากท่าทาง และแววตา โดยเฉพาะในแววตาของคนไร้ที่พึ่งกลุ่มนี้ มันสะท้อนอารมณ์อะไรได้หลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกที่ท้อแท้ หมดหวัง รอคอย หรือบางคนดูแล้วก็ยังมีความมุ่งมั่น เต็มไปด้วยกำลังใจอย่างมหาศาล

ถ้ามีโอกาสที่จะจัดกิจกรรมอะไรสักอย่าง อย่าลืมนึกถึงสถานที่แบบนี้กันบ้างนะครับ พวกเค้าดีใจมากๆ ที่มีคนไปเยี่ยม และให้รอคอยให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ถ้าเป็นไปได้อย่าลืมติดยา ข้าวของเครื่องใช้ ขนม เสื้อผ้าไปให้พวกเค้าด้วยนะครับ

วันนี้ขอเขียนสั้นๆ จบดื้อๆ แบบนี้เลยละกันนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ